Wyścig karaluchów ma wszystkie znamiona hazardu: niepewność wyniku, możliwość obstawiania, prawdziwą walkę. No i oczywiście otoczenie: emocje, fani, prawdziwa walka. I choć nie są to podziemne walki psów czy wyścigi konne, którym wyścigi karaluchów pod względem rozrywki nie dorównują, to jednak wyścigi sześcionożnych przyjaciół człowieka mają inne zalety:
- Egzotyczna rozrywka – rzeczywiście niewiele osób może pochwalić się oglądaniem lub, co więcej, udziałem w takich konkursach. A jeszcze mniej ludzi robiło tutaj prawdziwe zakłady.
- Łaskotanie nerwów, szczególnie u kobiet. Mimo to typowy „ogier” wywołuje u szczupłych widzów wiele niejednoznacznych emocji.
- Łatwość prowadzenia - do wyścigów karaluchów wystarczy wystarczająco duża przestrzeń lub trawnik przed domem. Bez pierścieni, bez stadionów.
W poważnych przypadkach wyścigi karaluchów mogą wytrzymać całą świtę poważnych gier: oto wyszkolony uczestnik „wyścigu” i stawki, a każdy „koń” ma swój pseudonim i dużą publiczność, a nawet mini-hipodrom !
Historia rozrywki
Wyścigi karaluchów to starożytna rozrywka. W historii starożytnego Egiptu, Bizancjum i Cesarstwa Rzymskiego istnieją dowody na występowanie ras karaluchów.
Uważa się, że ten rodzaj hazardu osiągnął swój szczyt w Turcji.Pisarze piszą o wyścigach karaluchów w Turcji, a mieszkają tu najsłynniejsi hodowcy karaluchów.
To interesujące
Jednym z najbardziej znanych dostawców biegających karaluchów był kurdyjski Shahin Fesah, który był najbardziej aktywny w połowie XX wieku. Starannie ukrywał tę stronę swojego życia, ponieważ był wielokrotnie skazany za liczne przestępstwa związane z loteriami i hazardem, ale niespokojnym dziennikarzom udało się dowiedzieć, że na specjalnej farmie mężczyzna trzymał jednocześnie do pół miliona karaluchów, a od niego kupiono najsłynniejsze gwiazdy sportu karaluchów w Turcji.
Pierwsza poważna wzmianka o rasach karaluchów pochodzi z XVIII wieku. Istnieje opinia, że tego typu rozrywkę wymyślono w Rosji, jednak historycy coraz bardziej skłaniają się ku przekonaniu, że swój początek zawdzięcza żeglarzom płynącym z Karaibów. Mieli dużo wolnego czasu, ogromną ilość karaluchów w ładunku z krajów tropikalnych i chęć do zabawy podczas długich lotów.
Nic dziwnego, że kilku angielskich pisarzy opowiadało o marynarzach w norach Jamajki, którzy entuzjastycznie stawiali na najszybszego karalucha.
Wiadomo, że rasy karaluchów były szeroko stosowane na początku ubiegłego wieku w Turcji. Okupacja ta miała jednak charakter tajny i brali w niej udział głównie rosyjscy emigranci.
Na notatce
Podczas kręcenia rosyjskiego filmu „Bieganie” ekipa filmowa nie mogła znaleźć dowodów na to, że takie wyścigi odbywały się w Stambule w latach 20. ubiegłego wieku.Jednak dokładniejsze badania historyków potwierdziły, że po zamknięciu klubu, w którym regularnie odbywały się lotto, jego stali klienci przeszli na wyścigi karaluchów.
Dziś Australia jest uważana za twórcę trendów w wyścigach karaluchów. To właśnie z małego miasteczka Brisbane na wschodnim wybrzeżu rozpowszechniły się w całym kraju.
Tradycję zapoczątkowali studenci Brisbane, którzy zorganizowali w hostelu konkursy, które niezmiennie przyciągały dużą liczbę widzów. Tak duży, że bardzo szybko wyścig karaluchów stał się prawdziwym widowiskiem, a do tej pory co roku 26 stycznia odbywa się święto, które nazywa się „Australian Cockroach Race Day”. Specjalne bale kostiumowe - "Miss Cocky Races" - są datowane na to samo wydarzenie.
Na notatce
Rasy karaluchów są dobrze opisane w literaturze rosyjskiej. Na przykład w powieści „Bieganie” Michaiła Bułhakowa oraz w „Przygodach Nevzorowa lub Ibiskusa” Aleksieja Tołstoja.
Zasady konkursu
Ten rodzaj zawodów jest uważany za tradycyjny: każdy karaluch jest umieszczony w osobnym rowku o długości około półtora metra. W tym samym momencie w punkcie startowym włącza się światło, które straszy owada. Karaluch próbuje uciec w ciemniejsze miejsce i biegnie na przeciwległy koniec toru.
I dalej: Ale aerozol Reida naprawdę działa - karaluchy szybko umierają. Obejrzyj nasz film...
Zwykle w jednym wyścigu bierze udział 5-8 karaluchów. Właściciel każdego karalucha może prowadzić swojego uczestnika na różne sposoby. Zazwyczaj uczestnicy nie mają własnych karaluchów, a z dostarczonych przez organizatorów owadów wybierają po prostu najbardziej lubianego „konia”, nadając mu przydomek „Karaluch-Meteor” i starają się sprowadzić go na metę szybciej niż rywale.
Kierowcy mają prawie całkowitą swobodę działania: możesz prowadzić karalucha, krzycząc, podświetlając jego drogę latarką, dmuchając na niego, aby biegł szybciej. Możesz nawet lekko popchnąć kijem, jeśli się zgubił. W australijskich wyścigach karaluchów istnieje główne ograniczenie - nie możesz być zbyt gorliwy, w przeciwnym razie możesz okaleczyć sportowca.
W Australii istnieje inny system zawodów, w którym nie ma bieżni ani specjalnych „torów wyścigowych”. W dowolnym dogodnym miejscu, na przykład na trawniku przed domem, na stole, na plaży, narysuj szerokie koło. Uczestnicy biegu ustawiani są na środku koła i przykrywani zwykłą patelnią.
Na sygnał „Start” garnek podnosi się, a karaluchy czołgają się w dowolnym kierunku. Ten, kto pierwszy przekroczy koło, wygrywa.„Arena” jest naprawdę pełna pasji, ponieważ każdy kierowca stara się poprowadzić swojego podopiecznego po prostej trajektorii do mety i wygrać. Czasami trenuje i ściga się z pokonywaniem przeszkód.
Chęć wygrania z kierowcami karaluchów jest naprawdę niesamowita. Na jednym z tokijskich uniwersytetów znaleźli sposób na najlepsze szkolenie karaluchów. Po przeprowadzeniu badań naukowcy doszli do wniosku, że karaluchy najgorzej znoszą ciepło, więc przymocowali rozgrzany, kontrolowany drut do skorupy owada. Naukowcy są tak dobrzy w „zarządzaniu” karaluchem, że wiedzą, jak przeprowadzić go przez labirynt rur!
karaluchowe gwiazdy sportu
Najbardziej znanym mistrzem jest „Miękki Zarozumiały”, co tłumaczy się jako „Miękki i bezczelny”, który zajął pierwsze miejsce na wyścigu w Australii w 1982 roku. Istnieje nawet specjalna „hala sław”, w której wymienia się zwycięzców o najbardziej niezwykłych imionach - Cocky Balboa (Odważny Balboa), Cocky Dundee (Odważny Dundee), Drain Lover (Lover Leak), Priscila-Queen of the Drains (Priscila) - Królowa przecieków).
Kierowcy zazwyczaj wykazują niespotykaną oryginalność w doborze pseudonimów dla swoich podopiecznych. Tak więc w wyścigu karaluchów, który zbiegł się w czasie z festiwalem filmowym Berlinale-2001, wzięli udział „Bezwzględny Iwan”, „Niezrównana Olga”, „Bezkompromisowy Ural”, „Uparta Nina” itp.
W jednym z najsłynniejszych wyścigów w Moskwie pod przewodnictwem Nikołaja Drozdowa wzięli udział „Prokurent”, „Woland”, „Impeachment”, „Zyugan”, „Żirin”.
Najczęściej w wyścigach biorą udział karaluchy z Madagaskaru - największe i rozbrykane karaluchów oraz ogólnie jeden z najszybciej biegających owadów.
To interesujące
Pod względem szybkości na krótkich dystansach karaluchy z Madagaskaru ustępują jedynie końskim chrząszczem, ponieważ są w stanie przebiec dystans równy 50 długościom ich ciała w ciągu sekundy. Gdyby ludzie biegali z proporcjonalną prędkością, mistrzowie sprinterów przebiegliby 100 m w ciągu jednej sekundy.
Na Karaibach bardzo poszukiwane są karaluchy kolumbijskie, nieco mniejsze, ale nie gorsze od Madagaskaru pod względem zwinności. Ale Prusacy i czarne karaluchy, tradycyjne dla Rosji, nie nadają się do takich zabaw: są za małe, nieprzewidywalne w kierunku biegania i wybredne.
I dalej: Karaluchy nie umierają z aerozoli i żeli? Może warto zaadoptować śmiertelne proszki…
Gdzie dziś możesz oglądać wyścigi i pokazać swojego "ogiera"
W klasycznej formie wyścigi karaluchów odbywają się oficjalnie we wszystkich większych australijskich miastach. W naszym kraju istnieje kilka agencji, które dostarczają wszystkie akcesoria do takich zawodów do wynajęcia jako rozrywka na imprezie.
Wystarczy zadzwonić do takiej firmy i złożyć zamówienie, a we właściwym czasie same karaluchy, bieżnie i niezbędne akcesoria zostaną dostarczone pod wskazany adres. Do zestawu dołączony jest specjalista, który wie, jak przeprowadzić takie zawody.
To interesujące
Na festiwalu filmowym Berlinarle 2001 odbyły się wyścigi karaluchów dla gwiazd sztuki i filmu. Atrakcja zebrała niesamowite pochwały i dobre recenzje, a wszystkie wygrane, wśród których były całkiem spore, zostały przekazane na cele charytatywne.Hipodrom nie pozostawiono bez opieki do późnej nocy, a zgodnie z wynikami organizatorzy mogli śmiało powiedzieć, że takie zawody mogą wnieść jaskrawe kolory do każdego wydarzenia i pozostać jasnym śladem w pamięci wszystkich widzów i uczestników.
Tak czy inaczej, ale z czysto prawnego punktu widzenia wyścigi karaluchów są pogwałceniem praw zwierząt i ingerencją w ich okrucieństwo. Jest oczywiście mało prawdopodobne, aby siły bezpieczeństwa jakiegokolwiek kraju zamknęły nory, w których odbywają się wyścigi tylko z tego powodu, podczas gdy w wyższych uczelniach przeprowadza się okrutne eksperymenty tylko po to, by edukować studentów. Ale jako powód do kolejnego podsumowania takie sformułowanie jest całkiem odpowiednie.
Ciekawe wideo: wyścig karaluchów
Najważniejsze, że w głowie nie ma karaluchów!
Dzięki, ciekawe.