Cechy reprodukcji domowych karaluchów

Ich hordy nie dają człowiekowi spokoju, od nich przesuwają się ściany w domu, roją się we wszystkich zakątkach. Coś podobnego, z pewną dozą wrogości i strachu, mówi się o karaluchach, które od dawna żyły obok nich. Wyrażenia symboliczne pomagają jasno wyobrazić sobie, jak rozmnażają się karaluchy, ignorując uporczywe próby ich pozbycia się przez właściciela i pokazując niesamowitą płodność.

Szalone tempo przyrostu liczebności osobników, umiejętność pojawienia się jak grom z jasnego nieba, ich niewrażliwość na działanie wielu trucizn a nawet promieniowanie zadziwiają wyobraźnię, przerażają i stają się okazją do żartów.

„Czerwony i wąsaty” chwali się, że jest głównym bohaterem wielu utworów literackich, najczęściej jednak negatywnych.

 

Historia ludzkiej nienawiści do karaluchów

Jeśli chodzi o niezbyt przyjemnych przedstawicieli typu stawonogów, wrażliwi ludzie drżą z niesmakiem ramionami. Ci, których mieszkania nie są zagrożone hodowlą karaluchów, odwrócą się obojętnie. I tylko nieliczni potrafią godzinami z zachwytem opowiadać o wdzięku owadów.Można by podziwiać niezwykłą zwinność tych wyjątkowych okazów ze świata fauny, gdyby nie historyczna wrogość Homo sapiens i karaluchów.

Naukowcy twierdzą, że przodkowie karaluchów istnieli już w erze paleozoicznej i z powodzeniem przetrwali wszystkie globalne zmiany na Ziemi. Woleli klimat lasów tropikalnych. To tam stworzono idealne warunki dla krewnych karaluchów, miłośników ciepła i wilgoci.

Człowiek nauczył się budować domy, zapewniając całoroczny komfort sobie i swoim mniejszym braciom - karaluchom. Owady wybrały budynki, zawsze jest żywność i ochrona przed klęskami żywiołowymi. Chętnie zajmowali niszę obok człowieka, zamieniając się w synantropy, co znacznie zwiększało ich zdolność do rodzenia potomstwa.

Nieśmiałe, wybredne stworzenia na zdjęciach nie są szczególnie atrakcyjne, a kiedy karaluchy zaczynają się aktywnie rozmnażać, staje się to nie do zniesienia. W dawnych czasach nikomu nie przyszło do głowy walczyć z karaluchami, trzeba je było znosić. Obecność takich pasożytów w chacie uznano za oznakę dobrobytu. Gdzie właściciele są w biedzie, a karaluchy nie mają co jeść.

Cesarz rosyjski Piotr I miał silną niechęć do takich nieproszonych gości, a jednocześnie do właścicieli, którzy pozwolili na rozmnażanie owadów w swojej chacie.

Na pierwszy rzut oka nieistotne stworzenia odgrywają pewną rolę w życiu ludzkiego społeczeństwa. W poprzednich stuleciach mało kto mógł pochwalić się całkowitym brakiem owadów w domu.

Pewien znany piekarz, uciekając przed słusznym gniewem generalnego gubernatora, przekazał na rodzynki karalucha upieczonego w bułce. Owady w jego kuchni stały się tak odważne, że w rzeczowy sposób plądrowały zakamarki i wylądowały w kadzi z ciastem.Tak pojawiły się bułeczki z rodzynkami z powodu ciekawości karalucha, banalnej nieczystości i zaradności piekarza.

Im lepiej ludzie wyposażali swoje domy, tym chętniej karaluchy je opanowywały, populacja rosła w szybkim tempie, ale ludzkość stawała się bardziej bezkompromisowa. Wielopiętrowa konstrukcja jest akceptowana przez owady z hukiem. Hydraulika to największe osiągnięcie cywilizacji. Cieknące rury, grzejniki - po prostu raj dla karaluchów, przyzwyczajonych do upału i wilgoci.

A nieostrożne podejście ludzi do produktów karaluchów od dawna jest doceniane. I bez względu na to, jak bardzo odpowiedzialni najemcy łamią swoje włócznie, broniąc swoich praw do mieszkania w walce z nieszczęsnymi głupcami, zawsze znajdą się tacy, którzy chcą zarobić cudzym kosztem.

I dalej: Stary dobry Karbofos zatruwa karaluchy z hukiem - obejrzyj nasz film ...

Posiadanie takich konkubentów to wątpliwa przyjemność, ale to nie jest takie złe. Karaluchy hodowlane wdzierają się na buty, książki i świętość - sprzęty gospodarstwa domowego, a takich „obywateli” nie można ciągnąć na dwór. Od czasu do czasu badacze odkrywają coraz więcej niedociągnięć w pełzających braciach, uznając je za sprawcę rozwoju astmy oskrzelowej i nosiciela patogenów wielu nieprzyjemnych chorób. Powyższe prowadzi do ostatecznego zerwania i tak już napiętej relacji między człowiekiem a karaluchami.

 

hodowla karaluchów

Karaluchy domowe, jako typowi przedstawiciele swojej klasy, rozmnażają się płciowo. Specjalista może łatwo odróżnić mężczyznę od kobiety. Prawdziwe zainteresowanie hodowlą tych zwierząt i ich cechami płciowymi wykazują pasjonaci egzotyki biolodzy i terraryści.Biedak, który mimowolnie stał się właścicielem armii karaluchów, nie biegnie za nimi z lupą, chcąc ustalić, jaką płeć osobniki rozmnożyły się na jego terytorium.

Podrząd karaluchów charakteryzuje się ogromną różnorodnością gatunkową. Większość gatunków najbardziej znanych rosyjskiemu oku ma następujące cechy:

• samiec jest nieco mniejszy od samicy.
• U dojrzałych płciowo samców charakterystyczne odrosty, rylce, znajdują się na ostatnim segmencie.
• Samce mają nieco lepiej rozwinięte skrzydła i w wyjątkowych przypadkach potrafią wykonywać niewielkie loty.

Samice karaluchów są w stanie lekko trzepotać skrzydłami, zapraszając je do godów, początkowego etapu procesu rozmnażania. W tym celu samce są gotowe na wyczyny: niektóre są w stanie trochę wystartować, syczące karaluchy Madagaskaru wydają groźne dźwięki i łebki. Organizują prawdziwe bitwy, udowadniając swoje prawa do kobiety.

Po zapłodnieniu samica składa jaja. Z reguły mają kapsułę ochronną - obrzęk.

Zmiany zachodzące w strukturze owadów w ciągu życia nazywane są metamorfozami. Niekompletny rodzaj transformacji jest nieodłączny od karaluchów: larwy wyłaniają się z jaj, przechodzą kilka wylinki, każda kolejna larwa coraz bardziej przypomina dorosłego, imago.

Przez całe życie samica wielokrotnie składa jaja. Jest też ciekawa cecha, po kryciu męskie gamety są przechowywane w ciele samicy przez długi czas, powtarzające się lęgi występują nawet bez wcześniejszej kopulacji.

Większość owadów żyjących w mieszkaniu to larwy, które nie osiągnęły dojrzałości płciowej.

Owady wiele zyskały na wspólnym życiu obok ludzi. Domy i mieszkania są niezawodnie chronione przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, gospodarstwa domowe hojnie zaopatrują w żywność, co pozwala karaluchom bardzo szybko się rozmnażać i wygodnie egzystować.

 

I dalej: Testowaliśmy proszek Phenaksin na karaluchach - a te potwory, przynajmniej hennę ...

Wszechobecny czerwony karaluch

Pozwólcie, że przedstawię wam, popularnego biegacza we współczesnej kuchni rosyjskiej - czerwonego karalucha, nazwanego tak ze względu na swój kolor. Blattella germanica - tak nazywają ją zoolodzy. Ma też wiele pseudonimów. Jeden z nich, pruski, odzwierciedla historię przygód tego dokuczliwego zwierzęcia. Uważa się, że on, z pochodzenia Afrykańczyk, został przywieziony do Rosji w plecakach i płaszczach przez żołnierzy powracających do domu po wojnie z Prusami.

Wręcz przeciwnie, Niemcy są przekonani, że karaluch przybył do Europy z Rosji, aw zachodnich Niemczech nazywa się go francuskim. Był wszędzie.Udało mu się wygrać zawody z czarnym karaluchem, dzięki temu, że szybciej osiąga dojrzałość płciową, jest bardziej płodny i dłużej zajmuje opiekę nad swoim potomstwem, a także od czasu do czasu żywi się czarnymi jajami karaluchów, często zdanymi na łaskę przeznaczenia.

Samica Prusak nosi wszędzie obrzęk i opuszcza go dopiero do czasu, gdy larwy są w pełni dojrzałe i gotowe do wylęgu.

Rozwój karalucha od jajka do dorosłego osobnika trwa około czterech miesięcy. Przy odpowiednio wysokiej temperaturze otoczenia jest gotowy do krycia po 3 miesiącach.

W okresie dojrzałości, który trwa do 30 tygodni, jedna osoba jest w stanie dać życie co najmniej setce dzieci. Rozmnażanie wszechobecnych czerwonych karaluchów jest ograniczone jedynie brakiem wody i pożywienia.

 

Gdzie poszły karaluchy i czy wyginą jak dinozaury?

Przez ostatnią dekadę lokatorzy byli zdumieni brakiem karaluchów, wiecznie zależnych w ich kuchniach. Czy chemia w końcu zadziałała? A może w tym samym czasie wszyscy sąsiedzi stali się wyjątkowo czyści, krany przestały cieknąć, a wszystkie karaluchy uciekły w poszukiwaniu jedzenia i picia? Mało prawdopodobny.

Naukowcy są poważnie zaniepokojeni ich nagłym zniknięciem. Przedstawione wersje są bardziej niesamowite niż inne. Ktoś twierdzi, że w naszych mieszkaniach jest zbyt wiele rzeczy bez smaku, według owadów. Nie lubili żywności modyfikowanej genetycznie, tajemniczych barwników i konserwantów, do których człowiek jest już przyzwyczajony.

Nie podobał im się zapach linoleum, brak starych książek z zaklejonymi kartkami w szafkach. Zginęli w wyniku komunikacji komórkowej lub zniszczonej warstwy ozonowej i padli ofiarą cywilizacji.

Czy spotkał ich taki sam los jak dinozaury? Prawie wcale.Karaluchy wielokrotnie udowadniały swoją zdolność do przystosowania się do najbardziej niesprzyjających warunków. Jeśli są w stanie wytrzymać promieniowanie jonizujące, czy fale radiowe o wysokiej częstotliwości mogą im zaszkodzić? Prusak obywa się bez jedzenia do 20 dni, gdyby naprawdę nie znosił chwilowych trudności.

Nie pocieszaj się nadzieją, że dwunożni wyszli zwycięsko w walce z karaluchami. Nie ma wątpliwości, że powrócą do naszych domów. Pogodzą się ze zmodyfikowaną ludzką dietą, spróbują syntetycznych wykładzin podłogowych, zniszczą plastik. A te jednostki, które przeżyły walkę o byt, będą trudniejsze do pokonania. Mogli stać się silniejsi, mądrzejsi, bardziej zwinni.

Przed nami więc prawdopodobnie nowy etap walki z karaluchami, walka z ich masową reprodukcją na naszym terytorium.

 

Dlaczego nie można wydostać karaluchów z mieszkania?

 

Ciekawe wideo: małe karaluchy wykluły się z jajka